दादा देवीलाल लालवाणी दिल्ली
*’बेवस', किशनचंद तीर्थदास खत्री*
किशनचंद -तीर्थ दास खत्री 'बेवसि', जदीदु सिंधी शाइरीअ खे नओं मोड़ु ॾियणु वारो शाइरु हो हुन २५ फेबुरिवरी १८८५ ते लाड़िकाणे में जनमु वरितो, संदसि पीउ -तीर्थ दास खत्री हकीमु हो, *बेवस* खे ॿ ॿिया भाउर बि हुआ, हिकु तोला रामु, जेको -अंग्रेज़ी मास्तरु हो ऐं ॿियो मोतीरामु कोर्ट में क्लास हलाई, -टेगोर जे व्यक्तित्व ऐं शाइरीअ ते लेक्चर ॾींदो रहियो. बेवस ॿारनि लाइ निहायत ख़ूबसूरत शाइरी कई आहे -उन ज़माने में दादा शेवकु भोॼराज, बेवस जे ॿाराणन नाटकनि में किरिदारु अदा कंदो हो ऐं उहे नाटक बेवस जे घर ॿाहिरां थींदा हुआ उते ॿालकनि जे ॿारीअ जा मेड़ु बि थींदा हुआ हुन देवताउनि जहिड़े माण्हू लाड़िकाणे में ॿारड़नि जो पहिरियों वॾो मेड़ु बि कोठायो हो संदसि ॿाराणन गीतनि जी पुस्तक मौजी गीतु जे नाले सां छपियल आहे.
बेवस सिंधी शाइरीअ जे -तारीख़ में सदाईं जिंदह रहंदो हुन जे शाअराणीअ वाट ते हलंदी, *हूंद राज दुखायल, हरी दिलगीरु, नाराइण श्याम ऐं शेख़ अयाज़* सिंधी बो॒लीअ जा देव क़ामत शाइरु थी उभिरिया बेवस जे शाइरीअ जी पुस्तकुनि जो विचूर हिन रीति आहे
”सामूंडी स्पून (१९२९)ऐं दानी (बेवस ऐं ॿीं जे शाइरी १९३९) ऐं गुरू नानक जीवनु कविता (१९३५), मौजी गीतु (१९३५ -इंडलठि (हिक फुसला नाटक १९३९), शइरु बेवस (१९५१), बेवस गीता नजले १९६०) ऐं सॾु पड़ाॾो साॻियो (बेवस जे शाइरीअ जो गॾियल पुस्तकु १९८४), कुलयात बेवस (मरतब महमूद शाहु -बुख़ारी १९९१ ), छह-छह पैसा, ॿ-ॿ पायूं (मरतब नसीर मिर्ज़ा २००१), शाया थियल आहिनि ।
..उन खां सवाइ संदसि शाइराणी ॾाति, व्यक्तित्व ऐं फन ते केतरियूं पुस्तकूं छपियल आहिनि, जहिड़ो कि ”किशनचंद बेवस (लेखकु हरी दिलगीरु१९८२), -बेवस जी कविता जो जाइज़ो (मरतब हरी दिलगीरु१९९३), -बेवस हिकु अभ्यासु १९७२), शाइरु त बेवस (बलदेव गाजरा१९८३), -बेवस हिकु गुलदस्तो- (लेखकु हरी दिलगीरु १९९३ वग़ेरह।
यादि रहे त किशनचंद बेवस जे हर शाइरीअ जी पुस्तक ऐं संदसि फ़नु ऐं व्यक्तित्व ते लिखियल पुस्तकनि जा केतिराई छापा प्रकाशित थी चुका आहिनि
*किशनचंद बेवस २३ सेप्टेम्बरु १९४७ चालानो कयो*
किशनचंद तीर्थदास खत्रीअ जी वर्सी ते शत् शत् नमन।
addComments
एक टिप्पणी भेजें