बदसोणु केरु ?
〰〰〰〰〰
हिकड़े
बादशाह खे जॾहिं मालूमु थियो त हुनजी रियासत में हिकु शख़्सु अहिड़ो आहे जंहिं जो
मुंहुं सुबुह सवेल ॾिसणु खां पोइ सजो॒ डीं॒हुं खाधो इ नसीबु कोन थींदो आहे त, बादशाह सचाई ॼाणण जे इरादे सां उन्हीअ
शख़्स खे महिल में घुराए राति जो पाण सां गडु॒॒ सुम्हारियाईंसि।
ॿिये
ॾींहुं बादशाह जी मश्ग़ूली एतिरे क़दुरि वधी वेई जो बादशाह खे शाम ताईं खाधे खाइण
लाइ बि वक्तु न मिली सघियो।
बादशाह
हिन गा॒॒ल्हि खां खफ़े थी करे फ़ौरी तौर ते खेसि फ़ासीअ जी सज़ा जो ऐलानु करे छॾियो।
आख़िरी
ख़्वाहिश पुछी वेई त हुन शख़्स चयो त,
"राजन मुंहिंजो मुंहुं डि॒सणु सां
तव्हांखे शाम ताईं मानी नसीबु न थी सघी परअ तव्हांजो चेहरो डि॒॒सण सां त मूंखे
सज़ा-ए-मौत मिलण वारी आहे।"
इहो
बु॒धण ते बादशाहु शर्मसारु थी वियो ऐं खेसि संत कबीर जी चयल वाणी यादि अची वेई
त....
बुरो
जो डि॒॒सणु मां हलयुसि
बुरो
न मिलियो केरु ।
दिलि
गो॒॒ल्ही पाण जी
त मूंखां बुरो न केरु ।।
अख़िलाक़ी
इल्मु - कमियूं पंहिंजे पाण मां ॻोल्हणु घुरिजनि ॿियनि मां बिल्कुलु न।
(२४ जून २०२१ संत कबीर जयंति विशेष)
लघुकथा ऐं दोहिड़े जो
सिंधी अनुवाद - रोमा चांदवानी 'आशा’
addComments
एक टिप्पणी भेजें